Loekemeijermethode Handboek Autisme en Gehechtheid

Ik, Yvonne Loekemeijer, ben de Loekemeijermethode gaan ontwikkelen door mijn andere kijk op autisme. Ik zie autisme niet als een stoornis, maar als een achterstand en stilstand in de gehechtheidsontwikkeling. Als je de diagnose autisme krijgt, roept dat een beeld op dat er geen ontwikkeling mogelijk is. Stel je voor dat er wel degelijk ontwikkeling mogelijk is bij autisme? Stel je voor dat de huidige cognitieve behandelmethodes deze ontwikkeling juist belemmeren? Wat is er dan wel nodig?

Alle complexe gedragingen bij autisme zijn te verklaren vanuit een achterstand en stilstand in de gehechtheid, emotionele ontwikkeling, sociale ontwikkeling en fragmentarische informatieverwerking. Dit handboek geeft je alle benodigde kennis en vaardigheden om deze achterstand en stilstand te herkennen, hierbij aan te sluiten en zélf ontwikkeling mogelijk te maken.

De Loekemeijermethode verandert je kijk op autisme voorgoed. Ik heb jarenlang klinisch onderzoek gedaan naar autisme om sociale en emotionele gehechtheidsontwikkeling bij autisme mogelijk te maken. De vele kinderen, jongeren en volwassenen met autisme, hun gezinnen en naasten die ik ontmoet heb, hebben hieraan bijgedragen. Mede dankzij hen heb ik de ontbrekende schakel gevonden in onderzoek naar en begeleiding en ontwikkeling bij autisme. De Loekemeijermethode komt dus voort uit een echt potje veldwerk. De bevindingen zullen herkenbaar zijn voor iedereen die met autisme te maken heeft.

Mijn missie bestaat uit het delen van mijn kennis en inzichten aan ouders en hulpverleners van kinderen, jongeren en volwassenen met autisme. Ouders kunnen zelf vaak heel goed aansluiten, als ze maar weten hoe aan te sluiten bij de achterstand in de gehechtheid. Zij staan aan de basis van het opbouwen van een gehechtheidsrelatie met hun kind en merken dat de ontwikkeling van hun kind anders verloopt. Daarom is het zo belangrijk dat ouders de kennis en handvatten krijgen, zodat zij een achterstand in de gehechtheid zo vroeg mogelijk kunnen herkennen en zelf kunnen gaan aansluiten. De Loekemeijermethode kan meteen na de geboorte worden toegepast. Hierdoor kan de gehechtheidsontwikkeling al op zeer jonge leeftijd voortgaan en zo wordt er enorm veel leed bespaard.

En lukt het ouders nog niet helemaal zelf, dan is de rol van de hulpverlener om naast ouders te gaan staan, ondersteunend te zijn, ouders vertrouwen te geven en op de achtergrond in de thuissituatie het gehechtheidproces tussen ouder en kind te stimuleren en in goede banen te leiden. Hierdoor kan het gehechtheidproces in een veilige thuissituatie alsnog met ouders worden doorlopen en niet met een hulpverlener in een behandelcentrum ergens buitenshuis.

Met cognitieve behandelingen en trucjes breng je de gehechtheid niet op gang. Een kind, jongere en volwassene met autisme bevindt zich door de achterstand en stilstand nog volop in zijn of haar gehechtheidsproces en heeft verbinding, sensitiviteit, liefde en nabijheid van de gehechtheidspersonen nodig om zich alsnog veilig te kunnen hechten.

Naarmate iemand verder komt in zijn ontwikkeling, nemen gehechtheidstrauma’s, gedragingen, psychische klachten en kenmerken die worden toegeschreven aan autisme significant af. De emotionele wederzijdsheid, het inlevingsvermogen en de zelfregulatie ontwikkelen, waardoor de levenskwaliteit en het welzijn bij autisme aanzienlijk verbeteren. Overleven wordt leven!

Laten we met de juiste bril gaan kijken, met de gehechtheidsbril en niet met de cognitieve bril!